CENTRUM ARTYSTYCZNE ELJAZZ                                                           PROGRAM    TEAM    EVENTS      MENU      GALERIA      KONTAKT    

Stowarzyszenie Artystyczne Eljazz zaprasza na ikoncert dziesiątej edycji EUROPEJSKIEJ AKADEMII JAZZU  - Kujawy/Pomorze, który odbędzie się w klubie Eljazz w Bydgoszczy

Mike Stern, Leni Stern & Łukasz Pawlik Quortet to kolejna odsłona współpracy Łukasza Pawlika z wybitnym amerykańskim gitarzystą Mike'm Sternem zapoczątkowanej w 2016 przy albumie "Lonely Journey" Łukasza Pawlika, która wkrótce po ukazaniu się albumu przeniosła się na scenę. To właśnie w klubie Eljazz, w lipcu 2017 roku miał miejsce pierwszy wspólny koncert muzyków. Kolejnym etapem współpracy był udział Sterna w nagraniach następnego autorskiego albumu Pawlika pt. "Long-Distance Connections", na którym można także usłyszeć muzyków takich jak Randy Brecker, Toma Kennedy, Dave Weckl i Gary' Novaka. Album miał swoją premierę w Polsce w 2019, której towarzyszyła trasa kwartetu Łukasza z Mike'm, a dwa lata później ukazał się nakładem wytwórni Summit Records na rynku amerykańskim, zbierając wiele pochwał tamtejszych krytyków. Po trzech latach muzycy powracają do wspólnego koncertowania, tym razem w nieco innym składzie, wzbogaconym o osobowość cenionej gitarzystki, prywatnie - żony Mike'a - Leni Stern, a także znakomitymi polskimi muzykami jazzowymi: Dawidem Główczewskim, Damianem Kostką i Pawłem Dobrowolskim. W programie usłyszymy kilka nowych kompozycji Mike'a Sterna i Łukasza Pawlika oraz znane hity, które zapewniły amerykańskiemu gitarzyście status ikony muzyki fusion.

 

Mike Stern – jeden z najbardziej cenionych gitarzystoó w swojej generacji. W ciągu trwającej od ponad czterech dekad kariery zapisał w swoim dorobku wspoó łpracę z zespołem Blood, Sweat & Tears, Milesem Davisem, Jaco Pastoriusem, Brecker Brothers, Johnem Hendersonem. Wydał 16 autorskich płyt (sposó roó d ktoó rych 6 otrzymało nominację do nagrody Grammy). Elektryzujący solista, ktoó rego oszałamiająca wirtuozeria łączy w sobie moc rocka, fusion z wyszukaną harmonią jazzową , zabarwioną nieodłącznym bluesowym rysem. Posiada umiejętnosócó stałego uatrakcyjnienia biegu zdarzenó kazżdego koncertu, bądzó jam session przywołując na mysóli skojarzenia ze swoimi gitarowymi idolami, takimi jak Jimi Hendrix, Wes Montgomery, Jim Hall i Albert King.

Urodzony 10 stycznia 1953 roku w Bostonie, dorastał w Waszyngtonie, DC, by powroó cicó do Bostonu w celu rozpoczęnia studioó w na Berklee College of Music. Juzż w 1976, w wieku 23, otrzymał swoją pierwszą szansę występu z Blood, Sweat & Tears. Po dwoó ch latach tras koncertowych i nagranó z tym zespołem, dostał angazż w grupie Glass Menagerie Billy’ego Cobhama w latach 1979-1981. Następnie został zaproszony przez Milesa Davisa, stając się częsócią jego come-backu (z basistą Marcusem Millerem, perkusistą Alem Fosterem, perkusjonistą Mino Cinelu i saksofonistą Billem Evansem), debiutując 27 stycznia 1981 roku wklubie KIX w Bostonie. Koncert ten został zarejestrowany i wydany na płycie We Want Miles. Podczasswojejtrzyletniej wspoółpracyzDavisempojawiłsiętakzżenadwoóchinnychjego albumach, a były to Man with the Horn z 1981 roku i Star People z 1983. Następnie dołączył do zespołu Word of Mouth Jaco Pastoriusa, z ktoó rym objechał sówiat w latach 1983-1985, by powroó cicó potem na jeszcze jedną trasę z zespołem Davisa.

W 1985 Sten nagrał swoó j debiutancki autorski album Neesh w japonó skiej wytwoó rni Trio.
Rok poó zó niej zadebiutował na rynku amerykanó skim jako autor płyty Upside Dwonside wydanej przez Atlantic Records. W nagraniach krązżka wzięli udział znani muzycy: saksofonisóci David Sanborn, Bob Berg, basisóci Mark Eagan, Jeff Andrews i Jaco Pastorius, keboardzista Mitch Forman oraz perkusisóci Dave Weckl i Steve Jordan.
Następne dwa lata to okres wspoó łpracy z tytanem saksofonu tenorowego Michaelem Breckerem i jego kwintetem oraz udział w nagraniach jego płyty Don’t Try This At Home. Latem 1986 roku Stern połączył siły z Davidem Sanbornem, by następnie stacó się częsócią elektryzującej grupy Steps Ahead, z Mike’m Mainierim, Michaelem Breckerem, Darrylem Jonesem i Steve’em Smithem. Wspoó łpraca grupy została udokumentowana albumamem Live in Tokio z 1986 Drugim albumem Sterna, wydanym przez Atlantic Records był Time In Place z 1988, nagrany z perkusistą Peterem Erskinem, keyboardzistami Jimem Beardem i Donem Grolnickiem, basistą Jeffem Andrewsem i perkusjonistą Donem Aliasem. Następnymi albumami Sterna były Jigsaw z 1989, na ktoórym złozżył hołd Milesowi Davisowi, w utworze „Chief ” oraz Odds Or Evens z 1991, z grupą, ktoó rej liderował wspoó lnie z saksofonistą Bobem Bergiem.
W 1992 roku Stern dołączył do powracającego na scenę zespołu Brecker Brothers, pojawając się przebojowym albumie The Return of Brecker Brothers.

Z kolei autorski album Sterna z 1993 roku Standards zapewnił mu wyroó zż nienia dla Najlepszego Gitarzysty Jazzowego Roku, przyznawane przez czytelnikoó w oraz krytykoó w magazynu Guitar Player. Kolejne albumy Sterna: Is What It Is z 1994 roku i Between The Lines z 1996 otrzymały nominacje do Grammy. W 1997 artysta nagrywa Give And Take z basistą Johnem Patiticcim, perkusistą Jack’iem DeJohnette, perkusjonistą Donem Aliasem oraz gosócómi specjalnymi Michaelem Breckerem i Davidem Sanbornem. Ich spontanicznie wykonane interpretacje standaroó w „Oleo” Sonny’ego Rollinsa, „Giant Steps” Johna Coltrane’a, „I Love You” Cole Portera i „Who Knows” Jimi’ego Hendrixa przyczyniły się do zdobycia przez Sterna nagrody Orville W. Gibson Award dla Najlepszego Gitarzysty Roku.
Jego dziewiąty album dla Atlantic pt. Play z 1999 roku, był spotkaniem z kolegami- gitarzystami Billem Frissellem i Johnem Scofieldem.

Następnie, w 2001 roku, Stern dokonał swojego pierwszego wypadu w stronę muzyki wokalnej, na nominowanym do Grammy albumie Voices, na ktoó rym wystąpili Richard Bona, Arto Tuncboyaciyan i Elisabeth Kontmanou.
Po 15 latach w wytwoó rni Atlantic, Stern przenosi się do ESC, gdzie 2004 roku wydaje These Times – elektryczny materiał z udziałem cenionych muzykoó w sesyjnych, takich jak basista Richard Bona, saksofonista Kenny Garrett i bandzżysta Bela Fleck.
W 2006 roku Stern dołącza do Heads Up International, oddziału Concord Music Group, nagrywając nominowaną do Grammy płytę Who Let the Cats Out?. Wsó roó d muzykoó w zaproszonych do tych nagranó znalezóli się sópiewający basista Richard Bona, basisóci Anthony Jackson, Meshell Ndegeocello, Chris Mink Doky oraz Victor Wooten, tębacz Roy Hargrove, saksofonisóci Bob Franceschini i Bob Malach, perkusisóci Dave Weckl i Kim Thompson, wirtuoz harmonijski ustnej Gregoire Maret oraz keyboardzista/producent Jim Beard.
Podczas Festival International de Jazz de Montreal w czerwcu 2007 roku Stern zostaje uhonorowany Nagrodą Milesa Davisa, przyznawaną artystom sówiatowej sławy, ktoórzy przyczyniają się do odrodzenia jazzu. W poprzednich latach nagrodę tą otrzymali Keith Jarrett, Wayne Shorter, Michael Brecker oraz Charlie Haden.
Stern był roó wniezż artystą-rezydentem tego samego festiwalu, dołączając do znanej grupy Yellowjackets na kilka elektryzujących występoó w. Wspoó łpraca ta została utrwalona w studio na albumie Lifecycle, wydanym w 2008 roku i nominowanym do Grammy w kategorii „Best Contemporary Album”.
Nieustannie podroó zż ujący po só wiecie Stern, zabrał swoó j zespoó ł na tourne po Europie, Azji trwające przez prawie cały rok 2008. Intensywny grafik koncertowy nie był przeszkodą dla pamiętnego koncertu w klubie New Morning w Paryzż u z Bobem Franceschinim, basistą Tomem Kennedym i perkusistą Dave’m Wecklem. Ten elektryzujący koncert przy wypełnionej po brzegi sali z maja 2008, został wydany na DVD pt. New Morning: The Paris Concert, wydanym w maju 2009 roku. W lutym tego samego roku, w serii artykułoów sówiętujących 75- lecie magazynu Down Beat, Stern zaliczony został do zaszczytnego grona 75 najlepszych gitarzystoów w historii. Na lisócie znalezóli się gitarzysóci zaroówno jazzowi, bluesowi, jak i okołojazzowi, co pokazuje jak szeroki jest wpływ gitary na muzykę od momentu jej początkoó w w jazzie w latach dwudziestych XX wieku.

W sierpniu 2009 roku Stern wydaje swoó j ambitny, nominowany do Grammy album Big Neighborhoos, na ktoó rym znalazła się cała plejada utalentowanych muzykoó w, takich jak gitarzysóci Steve Vai i Eric Johnson, sópiewający basisóci Esperanza Spalding i Richard Bona, Medeski Martin & Wood, perkusisóci Dave Weckl, Terri Lyne Carrington, Cindy Blackman i Lionel Cordew, basisóci Chris Mink Doky i Lincoln Goines, saksofonisóci Bob Franceschini i Bob Malach, trębacz Randy Brecker oraz keyboardzista i producent Jim Beard.

21 stycznia 2012 Stern uhonorowany został nagrodą Certified Legend Award magazynu Guitar Player. Nagroda została mu przyznana podczas Nocy Gwiazd Muriela Andersona, podczas ktoó rej wystąpił wspoó lnie z Lee Ritenourem oraz innymi legendami tego pisma, takimi jak Les Paul, Duane Eddy, Dick Dale, Larry Carlton i Tommy Emmanuel.

W czerwcu tego samego roku Stern wydał płytę All Over the Place, na ktoó rej zagrali trębacz Randy Brecker, saksofonisóci Kenny Garrett, Chris Potter, Bob Franceschini i Bob Malach, perkusisóci Dave Weckl, Keith Carlock, Lionel Cordew, Al Foster, Kim Thompson, keyboardzista/producent Jim Beard oraz zż ona Mike’a – gitarzystka i wokalistka Leni Stern. Basisóci, ktoórzy wzięli udział w nagraniach to Esperanza Spalding, Richard Bona, Victor Wooten, Anthony Jackson, Dave Holland, Tom Kennedy, Will Lee, Victor Bailey.

W swoim ostatnim albumie Eclectic, Stern muzykuje vis-aà -vis z gitarzystą z Texasu Ericciem Johnsonem, serwując prawdziwą gratkę miłosónikom gitary. Jak sugeruje sam tytuł, ci dwaj wspoó łczesó ni gitarowi herosi, w jedenastu kompozycjach, pokazują szeroką gamę stylistycznych odniesienó , składając hołd Hendrixowi w jego słynnym bluesie „Red House. W

przeciwienó stwie do produkcyjnego albumu Over The Place, płyta Eclectic nagrana została w ciągu trzech dni w studio w Austin, a do gitarzystoó w dołączyli basista Chris Maresh i perkusista Anton Fig (z niewielką liczbą zaproszonych gosóci, wsóroód ktoórych znalazła się zżona Mike’a Leni Stern oraz wokalista i songwritter Christopher Cross w choó rkach). „Moje nagrania w ostatnich latach wiązały się ze wspoó łpracą z całym mnoó stwem osoó b, ale tym razem dobrze było wejsócó do studia i nagracó materiał w jednym zespole, ze sóladową ilosócią overduboów” – opowiada Stern. „Było to cosó w rodzaju grania live, co zawsze bardzo lubiłem. Po prostu rozstawilisómy się i zaczęlisómy gracó.” 

Łukasz Pawlik urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych. Rodzice są koncertującymi pianistami, odnoszącymi znaczne sukcesy w działalnosóci zawodowej. Matka Jolanta jest cenioną kameralistką, wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, natomiast ojciec – Włodek Pawlik jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych muzykoó w jazzowych w Polsce, pierwszym polskim jazzmanem uhonorowanym nagrodą Grammy. Dorastając w takich warunkach, Łukasz juzż od wczesnego dziecinó stwa oswajał się z muzyką klasyczną, jak i jazzową, wczesónie rozpoczynając edukację muzyczną. Pierwszymi instrumentami, po ktoó re sięgnął były fortepian i perkusja, jednak rodzice zdecydowali, aby rozpoczynając naukę w szkole podstawowej zajął się wiolonczelą. Związek z tym instrumentem trwa do dzisó.

Łukasz ma za sobą pracę w renomowanych orkiestrach symfonicznych, takich jak
Duü sseldorfer Symphoniker, czy Sinfonieorchester Wuppertal, a takzż e liczne osiągnięcia konkursowe, w tym zwycięstwo w Konkursie im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Poznaniu,
ktoó re umozż liwiło mu podjęcie studioó w w Stanach Zjednoczonych. Pobyt w USA okazał się kamieniem milowym na jego muzycznej drodze. To własónie w USA, gdzie studiował na uczelni Western Michigan University na dobre zainteresował się jazzem. Mozżliwosócó zgłębienia
tajnikoó w muzyki improwizowanej, a z drugiej strony uczęszczania na zajęcia z kompozycji i kontrapunktu klasycznego dostarczyły mu bodzó coó w, ktoó re po powrocie do Polski przekuł w nowe pomysły muzyczne.
Przestrzenią do ich realizacji stała się międzynarodowa formacja Kattorna, ktoó ra powstała z inspiracji muzyką Krzysztofa Komedy, ktoó rego muzykę Łukasz starał się popularyzowacó poza Polską. Zespoó ł grający na początku głoó wnie Komedę, zaczął w miarę upływu czasu ewoluowacó w stronę autorskich wizji Łukasza, zdobywając po drodze liczne nagrody na konkursach jazzowych, takich jak m.in.: Nadzieje Warszawy, Berlin Jazz Award, Krokus Jazz Festival, czy wreszcie indywidualny sukces Łukasza na Jazzie Nad Odrą (II nagroda w „Konkursie na Indywidualnosócó Jazzową”). W 2010 ukazała się płyta „Straying To The Moon” zespołu, przyjęta pozytywnie przez krytykę, ktoó rej trzon stanowiły kompozycje Łukasza. Po kilku latach pracy w orkiestrach symfonicznych Łukasz rozpoczął w 2013 roku pracę nad nowym materiałem muzycznym pod kątem następnej, tym razem autorskiej, płyty. Do jej nagrania zaprosił saksofonistę Dawida Głoó wczewskiego, z ktoó rym wspoó łpracował juzż wiele lat w zespole Kattorna, znakomitą, nagrodzoną Grammy za płytę „Night In Calisia”, sekcję rytmiczną Paweł Panó ta-Cezary Konrad oraz gosó ci specjalnych: Mike’a Sterna i Michaela „Patchesa” Stewarta. Łukasz występuje tu po raz pierwszy w potroó jnej roli: wykonawcy, kompozytora oraz producenta. Wkroó tce po entuzjastycznym przyjęciu płyty w Polsce pojawiła się propozycja wspoó lnych koncertoó w ze strony Mike’a Sterna, ktoó rej początek miał miejsce w 2017 roku. Kolejnym, bycó mozże najwazżniejszym dotychczas etapem muzycznej podroózży Łukasza jest sfinalizowanie pracy nad najnowszą autorską płytą pt. „Long-Distance Connections”, na ktoó rej udało mu się zebracó całą plejadę swoich muzycznych idoli, takich jak Randy Brecker, Mike Stern, Dave Weckl, Tom Kennedy i Gary Novak, jak roó wniezż wybitnych polskich muzykoó w, z ktoó rymi Łukasz wspoó łpracuje na stałe. Wspoó łproducentem płyty jest legendarny perkusista Dave Weckl. 

 

Regulamin